Styled by Romy

Persoonlijke Fashion-, Beauty & Interior Blog

Over hoe het nu écht met me gaat

Groen leopard jurkje, tas met goudkleurige details & oorbellen: TopVintage

Fotografie door Inge

Zaterdagavond. Kwart voor elf. Terwijl anderen zich waarschijnlijk klaarmaken om te gaan feesten, zit ik, miss workaholic, achter mijn laptop. Ja, ik ben alwéér aan het werk. Of, nog steeds. Ik zit in mijn appartement, waar ik alweer een paar maanden geleden Mijn Nieuwe Leven begon. En die is nogal anders dan voorheen, kan ik je vertellen. Er is ontzettend veel veranderd.

Ik weet nog dat ik een tijd geleden een persoonlijke blogpost publiceerde en dat deze enórm veel werd gelezen. Er kwam toen een soort van besef. Okee, jullie zijn oprecht geïnteresseerd in mij als persoon, en dus niet alleen in welke jurk ik draag of van welk merk die ene tas is. Die blogpost ging over mijn nieuwe leven als vrijgezel. Over mijn relatie die na acht jaar voorbij was.

Ik zit in een geheel nieuwe fase in mijn leven. Zesentwintig jaar en ineens weer alleen. Ik ga meteen met de deur in huis vallen: dat is wennen. De mensen om me heen weten ook dat ik het er zwaar mee heb. Mijn moeder appt me dagelijks motiverende gesprekken en mijn vriendinnen komen regelmatig polsen of ik het nog wel trek. Klinkt heel dramatisch, is het soms ook gewoon. Er zijn avonden dat ik de deur van mijn appartement achter me dicht trek en in tranen uitbarst.

Ook zijn er dagen dat ik me heel erg besef dat ik ook dankbaar kan zijn. Ik had na mijn relatiebreuk binnen no time een nieuw huisje dat echt werkelijk waar op een geweldige plek zit. En ook nog in mijn favoriete stad. De stad waar ik helemaal verliefd op ben, waar ik vaak uit eten ga met vriendinnen, waar ik ‘s avonds laat langs de verlichte grachten terug naar huis loop en me dan besef dat ik het veel slechter had kunnen treffen.

Maar. Dan heb je dus die innerlijke battle. Soms heb ik het idee dat ik sta te schreeuwen terwijl niemand om me heen het hoort. Ik heb enorm veel lieve vrienden en familie om me heen, maar toch voel ik me regelmatig eenzaam. Omdat ik een strijd met mezelf voer. Iedereen die mij ook maar een beetje kent, weet dat ik de lat voor mezelf héél hoog heb liggen. Tot het gestoorde af.

Ik gun mezelf de tijd niet om aan mijn nieuwe leven te wennen. Ik wil meteen alles, en meer. Ik wil door met mijn leven na acht jaar. Waarvan de laatste paar jaren simpelweg slopend waren. Ik kijk nu pas terug op mijn ongezonde relatie en vraag mezelf dan af waarom ik het toch zo lang heb volgehouden. Ken je dat? Ik voel me al jarenlang vrijgezel. En dat terwijl ik dat helemaal niet wás.

Mensen geven me allerlei labels. ‘Romy ziet er zo happy uit op haar Instagram, die zal wel een zorgeloos leven hebben’. Maar ook: ‘Romy, moet je niet eens aan jezelf denken? Je werkt zoveel. Neem eens een week vrij’. Of ‘Romy, je moet écht eerst even een aantal dingen verwerken voordat je zo keihard weer verder gaat’. Allemaal goedbedoelde adviezen, maar ik heb er oprecht niets aan. Ik ben namelijk een persoon die liever tien keer keihard op haar bek gaat, dan dat ik iets niet heb geprobeerd.

Zo ook met daten. Want daar ben ik dus mee begonnen.

Ik kan je meteen vertellen dat het geen pretje is. Ik ben nogal ouderwets, misschien. Ik vind het heel moeilijk dat zo weinig mensen tegenwoordig voor hun gevoelens uit durven te komen. Of niet eerlijk durven te zijn. Iemand liever aan het lijntje houden. Geen tijd willen of kunnen maken voor iemand. En daar dan heel onduidelijk over doen. Ik ben er nu al achter dat moeite voor iemand doen, teveel gevraagd is en dat het makkelijker is om dan maar niets te zeggen.

Ook om me heen hoor ik ontzettend veel negatieve geluiden. Mensen durven zich niet meer op het daten te storten. Bang om gekwetst te worden. Ik krijg bijna altijd te horen dat ik ‘teveel wil’. Dat ik ‘te heftig’ ben. En dat frustreert me heel erg. Want waarom is dat per sé slecht? Waarom altijd maar rustig aan willen doen, waarom dagenlang niks van je laten horen, waarom geen keuze durven maken en nog even honderd andere meiden daten?

Ik ben het af en toe zat om te doen alsof alles maar goed gaat. Op sommige dagen moet ik echt een geforceerde lach op mijn gezicht toveren. Mensen zeggen me soms heel random dat ‘alles wel goed komt’. Nee, op dit moment even niet. Ik ben dagelijks lichamelijk ontzettend moe, maar mijn geest werkt niet mee. Soms komt het wel eens voor dat ik om half twee ‘s nachts nóg dingen in mijn hoofd aan het overdenken ben. En op mijn werk maken mijn collega’s en ik grappen over dat ik wel een emmer wodka zou kunnen gebruiken om de dag door te komen. En dat terwijl ik niet eens echt een drinker ben.

Ik voer een strijd met mezelf. Ik merk ook dat ik makkelijk teleurgesteld ben. De lat ligt hoog voor mezelf, maar ook voor anderen. Ik wil meer, meer meer. Alles of niets. Dat is altijd al geweest, maar nu op zijn ergst. Ik begin met een negatieve blik naar mannen en daten te kijken. Zouden ze allemaal hetzelfde zijn? Ik weet dat ik zo niet mag denken. Maar ik betrap mezelf wel eens op een dergelijke gedachte.

Door de dingen die in mijn relatie zijn gebeurd, heb ik de hoop een beetje verloren. Maar aan de andere kant vind ik dat je iemands fouten niet op een ander mag projecteren. Iedereen verdient een eigen, individuele kans. Maar hoe kan het dan dat ik na een paar keer daten al doodmoe ben? Ik ben op. Klaar met alle smoesjes, hard to get spelletjes.

Ik zit in mijn appartement en neem een stuk taart. Ik vind namelijk dat je al je succesjes, hoe klein ook, moet vieren. Het gaat, zoals bijna altijd, goed op werkgebied. Werk gaat namelijk altijd goed bij mij. Ik stop er mijn ziel en zaligheid in. Begrijp mensen niet die van negen tot vijf achter hun bureautje zitten wachten tot het weekend is. En ook al stort mijn hele leven als een kaartenhuis in elkaar, mijn werk blijft altijd doorgaan. Soms krijg ik wel eens de vraag of ik mijn gevoelens en emoties ontvlucht door nóg harder te gaan werken.

Ja, dat klopt. Maar werk stelt me nooit teleur. Stuurt me geen appje met ‘Sorry Romy, het is beter als we gewoon vrienden blijven’. Werk gaat niet vreemd, kwetst mijn gevoelens niet. Ik zie mijn werk als een soort altijd goed lopend huwelijk. Niet zo gek dus, dat ik er veel mee bezig ben. Zolang er geen persoon is die mij mijn werk doet vergeten geef ik dat absoluut niet op. Ik zou wel gek lijken.

De samenwerkingen die ik met bedrijven en merken heb, is natuurlijk ook deel van mijn werk. Met TopVintage, waarvan het jurkje in deze post is, werk ik al langere tijd samen en heb ik een band gekregen. Dat maakt dat ik zo ontzettend veel plezier heb en liefde heb voor wat ik doe. Het Perfecte Jurkje kan me echt onvoorstelbaar blij maken. Zo’n jurk waar je figuur perfect in uitkomt, met De Perfecte Kleur, en De Perfecte Pasvorm.

Deze beauty komt dus uit de nieuwe herfstcollectie van TopVintage. Hij is gemaakt van een lekker comfy stofje, heeft een acceptabele lengte voor naar je werk én heeft dus die prachtige kleur groen die vrijwel iedereen staat. Ik zit momenteel helemaal in mijn biker boot-fase, maar je kunt hem natuurlijk ook rocken met een goeie hak- of sneaker. Het gevoel dat ik krijg als ik een kledingstuk draag dat ‘helemaal mij’ is, daar kunnen alle dates op de wereld niet tegenop.

In samenwerking met TopVintage.

Styled by Romy

3 gedachten over “Over hoe het nu écht met me gaat

  1. Goed geschreven. Wel beetje jammer van de reclame op het einde, dan voelt t een beetje alsof alles uiteindelijk over het jurkje gaat.
    Je zal wel iemand tegenkomen als je niet zoekt 🙂 zo gaat dat altijd.

  2. Room, ik ken je van vroeger maar we hebben elkaar een hele lange tijd niet meer gesproken en gezien. Ik heb je blogpost gelezen en wauw.. You got me speechless. Ik herken mijzelf in de dingen die je schrijft (toen het uitging in mijn vorige relatie).

    Je bent een mooie en sterke vrouw Romy. Blijf kritisch en jezelf. Alles of niets. Je verdient het allerbeste en niets minder!!! Je gaat écht iemand tegen komen die wél moeite zal doen en je zal versteld staan wat hij allemaal voor je over heeft! Believe me!

    Liefs,

    Char

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Terug naar boven