Elk jaar doe ik het. Een artikel schrijven over mijn hoogte- en dieptepunten van de afgelopen periode. Ik zie het als een stukje zelfreflectie, en ik vergeet ook vaak om bij mooie, dankbare momenten stil te staan. Op deze manier beleef ik alles weer opnieuw in mijn gedachten.
Het jaar 2018 is er echter één die ik het liefst zo snel mogelijk vergeet. Je hebt het al eerder kunnen lezen – het werd een aaneenschakeling van tegenslagen. Ik ben mezelf dit jaar enorm tegen gekomen. Mijn relatie ging na acht lange jaren uit. Ik verloor vriendschappen en bouwde weer nieuwe op.
Een close familielid werd ziek. Mijn kat Spirit overleed. Ik kwam na mijn relatiebreuk in een gat terecht. Voor mijn gevoel ging alles fout wat er maar fout kón gaan in een leven. Daar zat ik dan, alleen in mijn appartementje. Heel veel verdriet, de eerste paar maanden. En ook al heb je nog zoveel support om je heen, je moet het toch alleen doen.
In 2018 was er ook een handjevol hoogtepunten. Te dierbaar om niet te noemen. Zo reisde ik deze zomer af naar Parijs met beautymerk Yves Rocher – ik mocht Paris Fashion Week bijwonen. Wat een droom, en de kroon op mijn werk. Sowieso ging het op zakelijk vlak voor de wind – ik werkte harder dan ooit tevoren en zie 2018 als een enorm creatief, productief jaar.
Ik maakte kennis met mijn grote liefde Bobby – een witte Maine Coon kater waar ik meteen een enorme band mee had. Dolgelukkig was ik toen hij eindelijk mee naar huis mocht. Wat kunnen huisdieren je toch een enorme steun geven.
Ik durf te zeggen dat 2018 het jaar was waarin ik mezelf vond. Dat klinkt misschien iets te zweverig voor mijn doen, maar ik ben enorm getransformeerd sinds ik mijn relatie beëindigde. Ik kon eindelijk compleet voor mezelf gaan. Ik koos voor mijn eigen geluk, en voor het niet langer energie steken in mensen die eigenlijk alleen maar energie zuigen.
Nu ik wat langer op mezelf woon heb ik mijn draai helemaal gevonden. Ik vind het heerlijk om lange avonden alleen op de bank te Netflixen. Kaarsjes aan, even in gedachten verzonken. De mensen in mijn nabije omgeving weten dat ik enorm streng ben voor mezelf.
Zo ‘mag’ ik niet zo vaak ontspannen van mezelf, totdat ik mijn werk af heb. Ook legde ik mijn eigen lat altijd veel en veel te hoog. Dat is in 2018 veranderd. Het lijkt wel alsof er een zachtere ik is opgestaan. Ik maak regelmatig momenten mee waarin ik besef dat ik gelukkig ben. Dat het goed zo is, alleen.
Kom ik meteen op het volgende onderwerp. Je komt uit een relatie van acht jaar en belandt ineens in de moderne dating-wereld. Ik ging lelijk onderuit. Ik, met mijn ouderwetse normen en waarden. Moeite doen voor een ander. De tijd nemen om iemand écht te leren kennen. Jezelf open en eerlijk opstellen. Allemaal kernwaarden die ik tegenwoordig niet meer zie.
Ik vind daten anno 2018 moeilijk en leeg. De norm lijkt wel te zijn geworden dat mensen een leuke avond of een leuke tijd verkiezen boven iets met meer diepgang. Ik vind dat moeilijk.
Het daten met verschillende mannen heeft me één belangrijk punt geleerd: het heel snel bepalen van grenzen. Hoe krachtig en sterk ik vaak ook overkom, grenzen stellen in de liefde was nooit een competentie die ik goed beheerste. Dat is nu veranderd. Ik kan nu iemand heel snel een halt toe roepen wanneer diegene niet goed is voor mij.
2018. Ik vond mijn droomappartement en trok er binnen no time in. Ik verloor een huisdier en kreeg een nieuw katten-vriendje voor het leven. Ik verloor vriendschappen maar bouwde ook weer nieuwe banden op. Een zeer dierbaar familielid werd ziek. Ik verloor banden met familieleden maar herstelde er ook weer een aantal.
2018. Zakelijk gezien een enorm succesvol jaar. Net op de valreep voor 2019 kwam mijn droom-samenwerking met Dat Ene Bedrijf waar ik al zo lang mee wilde werken, uit. 2018. Ik verfde mijn haar donker. Ik ging door een rouwfase en ontdekte een nieuwe ik. Ik ben meer mezelf dan ooit, en ben van plan om 2019 hét jaar te maken waarin ik alleen nog maar voor mezelf kies.
2018 was het jaar waarin ik mijzelf confronteerde met mezelf. En dat was jarenlang mijn grootste angst. Het onder ogen komen van mijn emoties, enorme verdriet en vooral: pijn. Onverwerkte dingen uit mijn jeugd, een gebroken hart, mensen die mijn vertrouwen en loyaliteit niet serieus namen.
Toen ik net alleen woonde spendeerde ik elke avond standaard in de stad. Cocktails naar binnen tikken met vriendinnen, avondjes uit, etentjes – alles om maar niet alleen thuis te hoeven zitten. Ik ontvluchtte mijn verdriet. Uiteindelijk kom je erachter dat rennen geen nut heeft. Ik ging mijn verdriet aan, en leerde vrede te hebben met mezelf.
Dat was de beste keus die ik ooit gemaakt heb. Tuurlijk, ik heb heel wat avondjes in mijn appartement gehuild. Overtuigd dat ik nooit meer uit deze ellende zou komen. Maar deze innerlijke strijd heb ik zelf kunnen vechten. Er zijn steeds vaker momenten waarop ik oprecht gelukkig ben om kleine dingen.
Ik zeg het altijd tegen iedereen: vier elk succes dat je hebt. Je bent het waard. Net die ene grote opdracht binnen gehaald? Open een goede fles champagne. Iets gedaan dat je eigenlijk ontzettend eng vond? Trakteer jezelf. Ik begon dit najaar met presentaties geven over online content creatie en overwon zo tegelijkertijd een enorme angst: spreken voor publiek.
Ik doe niet aan goede voornemens, maar ik heb ze tóch dit keer. In 2019 ga ik verder met in mezelf investeren. Persoonlijk, en ook nog steeds zakelijk. Ik ga sporten omdat ik ervan overtuigd ben dat ik hierdoor meer energie krijg. De eerste training staat al op de planning.
Ik wil reizen gaan maken en alleen nog dingen doen waar ik honderd procent achter sta. Nu ben ik nooit van half werk geweest. Ik blijf me overal instorten. Precies zoals ik ben. Geen grijs, maar zwart of wit.
2018 was het jaar waarin ik enorm onder de indruk was van mijn eigen kracht. Het zal je verbazen wat een mens allemaal kan overleven.
