Styled by Romy

Persoonlijke Fashion-, Beauty & Interior Blog

27

Het zal je vast niet ontgaan zijn – vandaag blies ik alweer 27 kaarsjes uit. Ik ben zo’n persoon die al twee maanden van tevoren over haar verjaardag begint. Ik vind het een magische dag, en dat klinkt misschien heel kinderachtig. Het samen zijn met close familie en vrienden en het leven vieren – ik vind het het mooiste wat er is. Wanneer mijn verjaardag nadert, blik ik vaak even terug op de afgelopen periode.

Wat heb ik de afgelopen tijd ervaren, waar ben ik tegenaan gelopen, maar ook: wat heeft me sterker gemaakt als persoon? En hoe heb ik me ontwikkeld? Ik zie mijn nieuwe levensjaar als een schone lei. Het is namelijk geen geheim dat ik de afgelopen tijd een shit periode heb meegemaakt. Waarin letterlijk alles na elkaar instortte. Het jaar 2018 is er voor mij eentje met veel dieptepunten.

Om even kort te zijn – mijn relatie ging na acht jaar uit, en ik belandde in een soort gat. Mijn grote geluk is dat ik binnen no time een geweldig appartement vond. Daarover later meer. Ik moest ineens na acht lange jaren weer compleet de boel omgooien en een nieuw leven opstarten. In het begin ervoer ik vooral rust. Geen ruzies meer, geen dagelijkse discussies. Ik laadde helemaal op.

Korte tijd later kwam de klap. En nog steeds vind ik het lastig om alles maar alleen te moeten doen. Ik kom elke avond laat thuis na werk, kook voor mezelf, eet vaak alleen. Er is een periode geweest waarin ik elke avond drankjes met vriendinnen deed in de stad, en bijna elke avond uit eten ging of bij een vriendin thuis aanschoof. En dat deed ik omdat ik het alleen zijn bewust wilde vermijden.

Ik heb het heel lang heel moeilijk gehad met mezelf. Nu, heel wat maanden later, heb ik het gevoel dat ik eindelijk echt gelukkig ben. Dat gevoel bekroop me van de week ineens. De inrichting van mijn appartement is zo goed als af, ik ben eindelijk helemaal gesetteld en ik heb natuurlijk de meest lieve familie en vrienden om me heen. Ik zit lekker in mijn vel en heb het gevoel dat ik eindelijk weer mezelf ben.

Steeds meer moet ik denken aan de dingen die echt heel belangrijk zijn in het leven. Dit klinkt natuurlijk heel cliché allemaal. Maar korte tijd geleden kreeg ik een telefoontje – een familielid dat heel, heel dichtbij me staat en alles voor me betekent is ziek. Op zo’n moment zakt de grond onder je vandaan en voel je je heel klein worden. En vooral ook heel kwetsbaar. Die vreselijke kutziekte waar we helaas allemaal wel mee te maken krijgen of al hebben gehad.

Daarom vind ik dat ik het leven nu moet vieren, en nu met beide handen moet aanpakken. Een aantal maanden geleden had ik deze woorden nooit kunnen zeggen, want ik voelde me simpelweg doodongelukkig. Nu gaat het goed, misschien zelfs beter dan ooit. Mijn moeder kon het niet beter verwoorden – ik ben de afgelopen tijd kwetsbaar maar ook sterk doorgegaan. Ik ben de confrontatie met mezelf en die innerlijke strijd aangegaan.

Ik kan nu eindelijk zeggen dat ik die battle heb gewonnen, en laat de personen en projecten waar ik geen energie meer uit haal liever achter me. De komende tijd ga ik me focussen op mijn dierbaren, mezelf en natuurlijk op mijn werk en mijn creativiteit. Ik ga leuke reisjes maken en alleen maar dingen doen waar ikzelf vol achter sta. Aan mijn drive en energie zal het in ieder geval niet liggen.

Styled by Romy

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Terug naar boven